نماز جمعه مورخه ۲۵/۰۸/۹۷ به امامت حاج ماموستا قادری و حضور پرشور مسلمانان نمازگزار در مسجد جامع شهر پاوه، اقامه شد. در نماز جمعه این هفته خطیب جمعه پاوه خطبه‌ها را به موضوع «میلاد پیامبر اکرم (ص)» اختصاص دادند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر امام‌جمعه پاوه؛ حاج ماموستا ملا قادر قادری در خطبه‌های مورخه (۲۵/ آبان ماه/۹۷) که با حضور باشکوه مردم مؤمن و نمازگزار پاوه برگزار شد، ضمن تبریک فرارسیدن ماه ربیع و میلاد یگانه منجی عالم بشریت حضرت محمدالمصطفی (ص) ضمن قرائت آیۀ اول سورۀ مبارکۀ ابراهیم «كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» خاطرنشان کرند: در این آیه خداوند متعال به پیامبر اسلام (ص) می‌فرماید: ای رسول من کتابی را بر تو نازل کرده‌ام تا به‌وسیلۀ آن مردم را که در میان ظلمت و تاریکی و بدبختی هستند به نور و توحید دعوت کنی و آن‌ها را نجات دهی؛ استنباط از این آیه این است که قبل از ولادت و بعثت پیامبر اسلام دنیا در جهل و تاریکی و ظلمات بوده است.
ایشان به دنیای قبل از ولادت پیامبر اسلام (ص) اشاره کردند و گفتند: قبل از میلاد پیامبر اسلام ۵۷۰ سال فرشته وحی جبرئیل به زمین نیامده و ارتباط انسان‌ها با منبع وحی قطع و بین ادیان آسمانی نیز فاصلۀ زیادی افتاده بود و این ادیان چون دین یهود و مسیح شوخی و ملعبۀ مردم شده و تورات و انجیل نیز تحریف شده بودند؛ و فرهنگ و تمدن و سیاست و انسانیت متأثر از امیال حاکمان بود و چراغهایی را که پیامبران الهی روشن کرده بودند و مردم از طریق آن‌ها به‌سوی خداپرستی می‌رفتند اکثراً خاموش شده بودند.
خطیب جمعه پاوه افزودند: در این شرایط مردم دودسته شده بودند، دسته‌ای در کلیساها و دیرها بودند و جمعی دیگر هم به نوکر و خدمۀ حاکمان وقت تبدیل شده و برای آن‌ها توجیه و تأویل می‌کردند و مردم شبه‌جزیرۀ عربستان به‌جای "الله رب‌العالمین" بت را پرستش و زنان و دختران را بدون گناه زنده‌به‌گور می‌کردند و در ایران قبل از میلاد نیز دختر را به عقد پدر درمی‌آوردند؛ در روم نیز وضعیت بدتر و فاصلۀ طبقاتی بسیار و ناموس فروشی و رباخواری وسیلۀ زندگی مردم بود.
ایشان ادامه دادند: در آن دنیای متلاطم و پر از عصیان همه و همه آرزو می‌کردند خدای بزرگ باران رحمت و کرمش را بر آن‌ها بباراند و یک ناجی برایشان بفرستد؛ تا اینکه بعد از ۵۷۰ سال خدای بزرگ اراده کرد و در مکه و در خانوادۀ قریش و از فرزندان عبدالمطلب و در بیت عبدالله و آمنه این ناجی را برای بشریت متولد کرد و کسی که پیام‌رسان و مأمور اصلاح جامعه بود در شب ۱۲ ربیع‌الاول سال ۵۷۰ در دامان آمنه متولد شد و درجایی قرار گرفت که حیات او برای بشریت درس و عبرت است.
امام‌جمعۀ پاوه سپس به یک حادثه تاریخی قبل از میلاد حضرت اشاره کردند وگفتند: یک سال سیل زیادی آمد و خانه کعبه را خراب و آب زمزم را هم در میان گل‌ولای مدفون کرد؛ عبدالمطلب، که جد پیامبر اسلام (ص) و رئیس قریش بود، هرروز همراه فرزندش حارث به کنار آب زمزم می‌رفت تا آن را دوباره احیا کند، اما غروب بدون هیچ دستاوردی بازمی‌گشت. روزی از وضع خود و تنهائی‌اش ناراحت بود و دعا کرد خدایا اگر ۱۰ فرزند به من عطا فرمایی یکی را درراه تو نذر و قربانی می‌کنم؛ خداوند دعایش را اجابت و یکی پس از دیگری ۱۰ فرزند به او عطا کرد. روزی خواست نذرش را ادا کند و در بین فرزندانش چندبار قرعه‌کشی کرد هر بار نام عبدالله درمی‌آمد؛ اما خداوند با علم خود عبدالله را برای مأموریتی بزرگ و تولید انسانی بسیار مهم آماده کرده بود. عاقبت عبدالمطلب ۱۰۰ شتر را به‌جای عبدالله نذر کرد و برای او آمنه دختر وهب را به‌عنوان همسر برگزید.
ماموستا قادری به وفات حضرت عبدالله قبل از تولد پیامبر اسلام (ص) اشاره کردند و گفتند: آمنه باردار شد و ۳ ماه از بارداری او گذشت و عبدالله در سفر شام فوت کرد و به‌این‌ترتیب کسی که قرار است رحمة للعامین شود از نعمت وجود پدر محروم شد. با گذشت ۹ ماه آمنه مریض شد و با طلوع صبح ۱۲ ربیع‌الاول سال ۵۷۰ محمد متولد شد و به‌محض تولد جملۀ مبارک «ربی ربی» را به زبان آورد.
ایشان افزودند: ثویبه به نزد عبدالمطلب رفت تا مژدۀ تولد فرزند عبدالله و آمنه را به او بدهد. عبدالمطلب بسیار خوشحال شد و خداوند را شکر کرد و از زبان ثویبه نکات عجیبی شنید. ثویبه گفت: فرزندتان به‌محض تولد به‌سوی قبله سجده برد و دست‌هایش را بلند کرد. به نظر می‌رسد او با بچه‌های دیگر تفاوت دارد. عبدالمطلب بلافاصله به خانه آمنه آمد و فرزند تازه متولدشده را در آغوش گرفت و به مسجدالحرام برد و نام او را محمد گذاشت تا بشریت او را احترام و بر او صلوات بفرستند.
خطیب جمعه پاوه به رسوم اعراب در خصوص سپردن نوزادان به دایه اشاره کردند و گفتند: در شبه‌جزیرۀ عربستان رسم بود نوزادان را به خاطر اینکه با فرهنگ روستایی و بادیه‌نشینی تربیت و باشهامت و نترس و دارای فصاحت زبان باشند به دایه می‌دادند. در روزی که کودکان را به معرض دید گذاشته بودند هیچ‌کس محمد را به خاطر اینکه پدر نداشت و مادرش هم داری بضاعت مالی نبود قبول نکرد؛ و خانواده ای که ظاهراً الاغشان توان حرکت نداشت و دیر به محل رسیده بودند ناچارا مسئولیت محمد را به عهده گرفته و همراه خود بردند.
ایشان ادامه دادند: حلیمه دایه پیامبر اسلام می‌گوید: در مسیر برگشت الاغ ما آن‌چنان توانی پیدا کرد که با سایر حیوانات مسابقه می‌داد و رحمت و برکت بر خانواده ما فراوان شد و به برکت وجود این بچه از رحمت باران برخوردار شده و شیر حیوانات ما چند برابر شد.
ماموستا قادری سپس به وفات آمنه مادر پیامبر اسلام و نیز جدش عبدالمطلب نیز اشاره کردند و گفتند: حلیمۀ سعدیه بعد از ۵ سال و به خاطر مسائلی ازجمله تهدیدات یهودیان محمد را تحویل آمنه داد. آن سال آمنه به همراه خادمشان ام ایمن پیامبر اسلام را به سر قبر پدرش بردند و به مدینه رفتند و در برگشت در محلی به نام ابواء، آمنه مریض و فوت کرد و ام ایمن دست پیامبر اسلام را گرفت و به مکه آورد و عبدالمطلب، سرپرستی او را به عهده گرفت و دو سال بعد نیز عبدالمطلب فوت کرد و بنا به وصیتش سرپرستی محمد را ابوطالب بر عهده گرفت.
ایشان با اشاره به اینکه نشانه‌های پیامبری از ابتدا در وجود پیامبر اسلام آشکار بود، به سفر شام به همراه عمویش ابوطالب اشاره کردند و گفتند: کاروان ابوطالب به محلی به نام بصریٰ رسیدند در آنجا راهب مسیحی به نام بحیرا زندگی می‌کرد او متوجه شد که لکه ابری بر سر کاروانیان حرکت می‌کند تا از تابش آفتاب در امان باشند. خیلی تعجب کرد و همه کاروان را دعوت کرد؛ اما محمد در میان دعوت‌شدگان نبود و او را نگهبان وسایل کاروان کرده بودند. بحیرا گفت آن پسر را نیز به اینجا بیاورید؛ از ابوطالب اجازه گرفت و به پشت سر محمد (ص) نگاهی انداخت و آثار پیامبر مژده داده‌شده را دید. به ابوطالب گفت: این بچه آیندۀ مهمی دارد. او را از شر یهودیان در امان بدار زیرا دشمن او هستند.
خطیب جمعه پاوه در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه آیا جشن میلاد پیامبر اسلام (ص) بدعت است یا خیر؟ گفتند: اینکه پیامبر اسلام (ص) سالگرد ولادت خود را جشن نگرفته و اصحاب آن حضرت و تابعین بزرگوار نیز میلاد پیامبر اسلام (ص) را جشن نگرفته‌اند مورد قبول ماست؛ اما آیا جمع‌کردن مسلمانان و بحث کردن برای آن‌ها و صلوات فرستادن به رسول خدا اشکالی دارد؟ مسلماً خیر.
ایشان در ادامه گفتند: خداوند متعال در آیۀ ۷۲ سورۀ حجر «لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ» به حیات پیامبر اسلام قسم یاد می‌کند. قطعاً حیات آن بزرگوار مهم است. آیا اگر ما جلساتی نداشته باشیم و حیات این بزرگوار را توضیح ندهیم چگونه مردم او را بشناسند؟
ماموستا قادری سپس با بیان اینکه معتقدم فرزندان ما باید ولادت، هجرت، غزوات، عبادات و طاعات و اخلاق و تواضع پیامبر اسلام (ص) را بدانند؛ به سخن سعد ابن ابی وقاص اشاره کردند و گفتند: ما در زمان پیامبر اسلام و بعد از وفات ایشان همراه با تعلیم قرآن، سیره و حیات پیامبر اسلام را به فرزندانمان آموزش می‌دادیم چون معتقد بودیم تنها خواندن قرآن کافی نیست و باید از حیات پیامبر اسلام نیز مطلع شویم.
ایشان در خصوص برگزاری جشن میلاد در مناطق کردنشین خاطرنشان کردند: در سال ۷۰۰ هجری‌قمری ملک مظفر در اربیل عراق عالمانی از تمام کردستانات از سوریه و عراق و ایران و ... را جمع کرد تا در خصوص برگزاری جشن میلاد پیامبر اسلام نظر خود را اعلام کنند. در آن زمان تمام علما رأی به برگزاری آن دادند و از آن زمان تاکنون این مراسم در مناطق کردنشین گرفته شده و ماهم به‌عنوان یادگار کردها آن را تعطیل نخواهیم کرد.
امام جمعه پاوه در پایان سخنان خود خطاب به آنان که جشن میلاد را بدعت می‌دانند خاطرنشان کردند: اگر با این جشن‌ها موافق نیستید مشکلی نیست؛ اما خواهش می‌کنم، بعضی سخنان را به زبان نیاوریدکه سبب رنجش دیگران شوند.
پایان‌بخش سخنان ایشان شعری در وصف پیامبر اسلام (ص) بود با این مضمون:
سه روه ری عالـه م ئه ی مه تله عی نووری خودا ســــه یدی گشتی به شه ر سولتانی خیلی ئه نبیا
شاهیــدی به رزی مه قامی تویه قورئانی عه زیم هه ر له بای بسم الله تا ناس و سوره ی هل اتـــی
هه ر له ئاده م تا ده گاته یونس و عیسی و نوح موژده چی ته شریفی تو بوون ئه نبیای ما مضــی
یا خوا به خیـــــــر بیت خیــــرت بو هینــــاین شـــــادی و ئــــــازادی و دینت بو هینـــــــــــاین
ئــــه ی مایــــه ی ره حمه ت بو هه مو عاله م ئه ی تـــاجی ســــــه ری حــــه زره تی ئــــاده م
ســــه لامی خــــــودا لـــــه گیـــــانی تو بیت با گیـــــانی ئیمـــــه یچ قوربـــــــانی تــــــو بیت
| گزارش تصویری کامل نماز جمعه امروز را اینجا ببینید |
این مطلب را به اشتراک بگذارید
