روز سه شنبه مورخ 27/07/89 ، در ادامه کلاسهای هفتگی ماموستا ملا قادر قادری در مسجد قباء پاوه درس يكصد و بيست و يكم تفسیر قرآن کریم (درس چهارم تفسیر سوره مبارکه مائده) با موضوع آیات 8 الي 12 سوره مبارکه مائده ارائه شد.
در ادامه ، درس مذکور جهت استفاده دوستداران و علاقمندان كلام الهي درج شده است .
کـــلاس تفسیــــر قــرآن کــــریـــم توسط حاج ماموستا ملا قادر قادري
درس يكصد و بيست و يكم
درس چهارم سوره مبارکه مائده آیات 8 الی 12
** موضوع درس **
1- عدالت
2- شكر نجات از دشمن
3- بحث 12 نفر از جانشينان حضرت موسي
* ترجـــمه آيـــات *
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُونُواْ قَوَّامِينَ لِلّهِ شُهَدَاء بِالْقِسْطِ وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۸﴾
اي كساني كه ايمان آوردهايد همواره براي خدا قيام كنيد و از روي عدالت گواهي دهيد، دشمني با جمعيتي شما را به گناه ترك عدالت نكشاند، عدالت كنيد كه به پرهيزكاري نزديكتر است و از خدا بپرهيزيد كه از آنچه انجام ميدهيد آگاه است.
وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿۹﴾
خداوند به آنها كه ايمان آوردهاند و عمل صالح انجام دادهاند وعده آمرزش و پاداش عظيمي داده است.
وَالَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿۱۰﴾
و كساني كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند اهل دوزخند.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن يَبْسُطُواْ إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنكُمْ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿۱۱﴾
اي كساني كه ايمان آوردهايد نعمتي را كه خدا به شما بخشيده بياد آوريد، آن زمان كه جمعي (از دشمنان) قصد داشتند دست به سوي شما دراز كنند (و شما را از ميان بر دارند) اما خدا دست آنها را از شما باز داشت، از خدا بپرهيزيد، و مومنان بايد تنها بر خدا توكل (و تكيه) كنند.
وَلَقَدْ أَخَذَ اللّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ ﴿۱۲﴾
خدا از بني اسرائيل پيمان گرفت، و از آنها دوازده رهبر و سرپرست برانگيختيم و خداوند (به آنها) گفت من با شما هستم، اگر نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و به رسولان من ايمان بياوريد و آنها را ياري كنيد و بخدا قرض الحسن بدهيد (در راه او به نيازمندان كمك كنيد) گناهان شما را ميپوشانم (مي بخشم) و شما را در باغهاي بهشت كه نهرها از زير درختان آن جاري است وارد ميكنم، اما هر كس بعد از اين كافر شود از راه راست منحرف گرديده است.
** توضيح و تفسير آيات **
توضيح آيه 8 : در اين آيه خداوند متعال بصورت اكيد از اهل ايمان خواستار اجراي عدالت شده است به‌شيوه‌اي كه قيام و حركت آنها براي خداوند و انتظار چشم داشتي از كسي نداشته باشند و به نحوي عمل كنند عمل وكردار و گفتار آنها شاهد و نشان دهنده عدالت باشند.
توضيح آيه 9 و 10 : در اين 2 آيه خداوند متعال بصورت يقين و اكيد اعلام فرموده است نتيجه ايمان و عمل صالح غفران الهي و اجر عظيم است و نتيجه كفــر و تكذيب برنامه الهي و مخالفت با رسالت حضرت محمد المصطفي(ص) جهنم و دوزخ است . و اين نشانه روشن عدالت الهي است .
توضيح آيه 11 : در سبب نزول آيه يازده بين مفسرين اختلاف وجود دارد اما مشهورترين قول اشاره به موضوع توطئه بني نضير است كه يكي از طوايف يهود ساكن در حومه مدينه بود. قضيه بدين قرار بود يكبار رسول خدا به جهت جمع آوري ديه به ميان آنها رفته و از آنان درخواست مساعدت نمود(چون حليف و هم پيمان بودند )
حضرت(ص) در سايه ديواري همراه چند نفر اصحاب نشسته بود در اين فاصله 2 نفر يهودي خبيث از وقت سوء استفاده كردند سنگي بزرگ را حمل و قصد داشتند از بالاي ديوار بطرف رسول خدا پرتاب كنند در اين فاصله خداوند متعال به پيامبر و رسول محترمش اعلام فرمود فوراً محل را ترك كنند. حضرت محمد(ص) بمحض قيام در محل ديد 2 نفر سنگي بزرگ را حمل كرده و دارند به بالاي ديوار مي برند كه بعد از دريافت الهام آسماني و ملاحظه توطئه يهوديان ، بني نضير را به قصد مدينه ترك كرد نظر به اين امر رسول خدا از بزرگترين خطر يهوديان بظاهر دوست نجات پيدا كرد خداوند در اين آيه از اهل ايمان خواسته است خداوند را شكر كنند و هميشه بخدا متوكل باشند
توضيح آيه 12: اين آيه به انتخاب 12 نفر از پيروان حضرت موسي اشاره دارد كه خداوند متعال وعده فرموده است در صورتيكه به وظايف محوله عمل كنند خداوند به آنان كمك خواهد كرد و از گناهان آنان چشم پوشي و بهشت را بعنوان نتيجه زحمات به آنان ارزاني خواهد داشت شرايطي كه خداوند متعال براي اين 12 نفر در نظر گرفته بود عبارت بودند از : 1– اقامه نماز 2– اداء زكات 3- ايمان به تمامي رسولان 4 – احترام به رسولان خداوند 5- احسان و صدقه به افراد مستحق كه در درس آينده به نتيجه اين وعده و تخلف اين افراد اشاره خواهيم كرد.
** نتيجـه **
1- عدالت كلمه محبوبي است كه در طول تاريخ مورد علاقه بشر بوده و در اين باره مطالب زيادي گفته و نوشته شده و خونهاي زيادي ريخته شده و انسانهاي عديده‌اي در راستاي حاكميت اين اصل قرباني شده‌اند معني عدل يعني راستي و درستي و مساوات در سهم و حقوق است.
پيامبر اسلام ميفرمايد : بالعدل قامت السموات و الارض (آسمانها و زمين در سايه عدل استوارند) . مخالف عدل ، ظلم است تمامي كار و آثار و عمل خداوند بر عدل استوار و ازاهل ايمان خواسته است عادل باشند در آثار آمده است : « الملك يبقي مع الكفر و لا يبقي مع الظلم »
2- در آيه 11 آمده است« وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ » لازم است مومنان فقط به خدا توكل كنند. لازم ميدانم در خصوص توكل مطلب كوتاهي عرض كنم تا شما برادران محترم از مفهوم توكل بد برداشت نكنيد اصل توكل يعني خداوند را وكيل كردن و معني وكيل كردن بمعني خالي كردن شانه از زير بار مسئوليت نيست بلكه فرد مؤمن بايد مرتب و در حد توان خود نيز سعي و كوشش نموده و در جهت پيروزي خود از وكيـــلش استمداد بطلبد نه اينكه به بهانه واگذاري كارش به خــــداوند از زير بار مسئوليت شانه خالي كند .
ربنا عليك توكلنا و اليك انبنا و اليك المصير
« وصلی الله علی سيدنا محمد و آله و اصحابه اجمعين »
این مطلب را به اشتراک بگذارید
