نود و چهارمین کلیپ کوتاه هفتگی حاج ماموستا ملاقادر قادری منتشر گردید.

متن فارسی و ترجمه شده این کلیپ در ادامه آمده است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر امام‌جمعه پاوه؛ نود و چهارمین کلیپ کوتاه هفتگی حاج ماموستا ملا قادر قادری با موضوع " تعزیه در اسلام " در مورخ ۰۹/۰۸/۱۴۰۲ منتشر گردید.

متن فارسی و ترجمه شده این کلیپ در ادامه آمده است:

عنوان کلیپ: تعزیه در اسلام

بسم‌الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین ثم الصلوة والسلام علی امام المتقین سیدنا و مولانا محمدٍ و علی آله و صحبه و من دعا بدعوته الی یوم الدین

السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

عزت، سعادت، سربلندی و توفیق و سلامتی همه برادران و محبان دین و محبان رسول‌الله (ص) و تمامی کسانی را که به این بحث‌ها گوش می‌دهند را از خداوند متعال خواستارم.

عزیزان من؛ مطلبی را که آماده کرده‌ام بحثی است در خصوص تعزیه در اسلام

تعزیه به معنی درخواست صبر و آرامش و حسن تحمل برای صاحبان عزاست. در آیین اسلام تعزیه یک امر خیر است و تسلیت گفتن و  سرکشی از افراد مصیبت‌دیده، سنت پیامبر اسلام (ص) و اصحاب آن بزرگوار است.

پیامبر اسلام و یاران  ایشان از کسانی که عزیز خود را از دست می‌دادند، سرکشی کرده‌اند و به صاحبان مصائب و تعزیه  تسلیت گفته‌اند.

پیامبر بزرگوار در تشویق امتش می‌فرماید: «ما مِن مؤمِنٍ یُعَزَّي أخاهُ بِمُصیبَةٍ إلاّ کَساهُ اللهُ سُبحانَهُ وَ تَعالیٰ مِن حلل الکَرامةِ یومَ القیامة» هر انسان مؤمنی به برادر مصیبت دیدۀ خود تسلیت بگوید، خداوند متعال در روز قیامت لباس کرامت و آبرو بر او می پوشاند

پس عرض تسلیت به برادران و خواهران دینی که عزیزی را ازدست‌داده‌اند، خیلی مهم و سبب دلخوشی آنها است و دلخوش کردن مسلمانان بهترین عمل روزانه ما محسوب و همچنین مانند یک قرص مسکن به دل و درون صاحبان عزا آرامش می‌دهد.

تعزیه‌های امروزی که ما در مساجد و سالن اجتماعات و منزل می‌گیریم، در زمان پیامبر اسلام (ص) به این شیوه نبوده‌ و حتی یک‌صد سال بعد از رحلت پیامبر بزرگوار هم به این سبک و شیوه امروزی که صاحبان تعزیه در محلی جمع شوند و مردم بیایند و به آنان تسلیت بگویند، نبوده است.

ولی ضرورت باعث شد علمای اسلام رأی دادند وقتی در خانه‌ای جای کافی  برای حضور مردم برای عرض تسلیت نیست، ضرورت دارد محلی انتخاب شود و مردم بیایند و در آنجا صاحبان عزا را ببینند و به آنان تسلیت بگویند. این کار هر چند روش اصحاب و  سلف صالح ما نبوده، ولی کاری است که ضرورتاً باید آن را انجام دهیم.

اگر کسی در یکی از محله‌های شهر پاوه عزیزش را از دست بدهد، همه ما دوست داریم به او تسلیت بگوییم؛ اما او تنها یک خانۀ ۳۰ متری دارد که جا برای کسی نیست. پس مجبوریم به وی کمک کنیم در یکی از مساجد جمع شویم و فرد آسیب‌دیده را دلجویی کنیم.

به عرض دوستان می‌رسانم اصل این است سالن‌هایی برای زنان و مردان داشته باشیم که یک یا دو ساعت مردم در آنجا حضور یابند و اعلام تسلیت و تعزیت نمایند هر چند که ما خودمان مقصریم و در بعضی جاها نتوانسته‌ایم این کار را انجام دهیم .

درست است که در زمان رسول‌الله (ص) در مسجد تجمع نبوده و در واقع مسجد محل عبادت است، اما امروز یک ضرورت است و ما نباید مساجد را به روی مردم محدود کنیم.

همه‌ این را می‌دانند که تعزیه در زمان پیامبر اسلام به شیوۀ امروزی نبوده است؛ نباید فراموش کنیم پیامبر اسلام (ص) وقتی کسی از یاران وی فوت می‌کرد به قبرستان بقیع می‌رفت و در آنجا با صاحب‌عزا اعلام همدردی می‌کرد و تعزیه همان جا تمام می‌شد.  حتی امروزه هم در عربستان سعودی در مسجد و سالن نمی‌نشینند و افراد تنها در منزل  به دیدار بستگان شخص فوت شده می‌روند.

در فقه ما تسلیت و تعزیت و اعلام همدردی نباید تنها به مردان گفته شود؛ بلکه تسلیت گفتن برای کل اعضای خانوادۀ مصیبت‌دیده اعم از کوچک و بزرگ و زن و مرد مستحب است. 

پیامبر ما (ص) وقتی عمویش جعفر بن ابی‌طالب شهید شد، به همراه چند نفر از اصحاب به نزد همسرش اسماء رفتند و به او تسلیت گفتند.

فقهای ما می‌فرمایند: اگر زن شخص متوفی جوان باشد، تسلیت گفتن کمی مشکل است؛ اما اگر مسن باشد می‌توانیم به او هم تسلیت بگوییم؛ چون زنان بیش از مردان دچار ضربۀ روحی می‌شوند.

لذا عزیزان من؛ در فقه ما تسلیت گفتن به کل اعضای خانواده اعم از زن و مرد و کوچک و بزرگ سنت است، مگر زنی که جوان و برای ما نامحرم باشد.

امام شافعی و امام احمد و حتی جماعتی از حنفی‌ها می‌فرمایند: ولیِ میت حق ندارد در مکان خاصی بنشیند و مردم به نزدش بیایند؛ چون در زمان پیامبر اسلام رسم نبوده و بدعت است. ما هم قبول داریم؛ ولی چاره چیست؟ وقتی آیین اسلام می‌فرماید: به هنگام ضرورت ما می‌توانیم برای زنده‌ماندن چیزهای حرام را هم بخوریم پس در خصوص تعزیه هم ضرورتاً می‌توانیم بعضی کار را انجام دهیم برای اینکه محبت و دوستی در بین ما بماند. لذا مصلحت است دور هم جمع شویم، تفرقه خلاف دین است و تعزیه و دیدار با صاحب‌عزا در آیین ما خیر است. پیامبر اسلام می‌فرمایند: «المَوتُ کَفّارةٌ لِکُلِ مُسلِم»  مرگ برادر دینی، برای مؤمن سبب خیر است .

برای شخص فوت شده سبب خیر است چون ۵۰۰ نفر برای وی فاتحه و برایش دعای خیر می‌کنند  و برای مصیبت‌دیدگان هم اعلام همدردی و سبب دلخوشی و آرامش است و برای کسانی که با برادر دینی خود اعلام همدردی می‌کنند کاری مثبت است. پس سه خیر دارد؛ برای میت و مصیبت‌دیده و تعزیه کننده.

امام شافعی که زندگی و اخلاقش برای ما درس و اسوه است، مدتی در بغداد بود و  سپس به مکه برگشت. وقتی در یمن زندگی می‌کرد، گفتند: طرفدار اهل‌بیت است و با بنی‌عباس دشمنی دارد. او را از یمن با زور به بغداد آوردند تا محاکمه‌اش کنند. در بغداد جمعی ضامن او شدند و در آن شهر دوستانی پیدا کرد که یکی از آنها نامش عبدالرحمن بود. وقتی به مکه برگشت شنید پسر دوستش عبدالرحمن فوت کرده است. برایش نامه‌ای نوشت و او را دعوت به صبر و شکیبایی و آرامش کرد و در آخر نامه‌اش دو شعر را آورد و فرمود:

إنّي مُعَزِّيكَ لا أنّی عَلیٰ ثِقة... مِنَ الخُلودِ وَ لٰکِن سُنَّةُ الدّین

فنا المُعَزّيٰ بِباقٍ بَعدَ میتَتِهِ... و لا المُعَزّي و لو عاش الی حین 

من به تو تسلیت می‌گویم؛ اما تصور نکن اگر به تو تسلیت می‌گویم من هم برای همیشه زنده هستم. همه ما روزی می‌رویم  این سنت دین است که به همدیگر تسلیت بگوییم.

تو به‌عنوان صاحب تعزیه و من به‌عنوان تسلیت گوینده روزی می‌رویم. این پیام امام شافعی دارای درس‌های زیادی است.

جملۀ آخر:

برادران عزیز و  خواهران محترم؛ در فقه و شریعت ما  اهل‌سنت و جماعت که تاریخی ۱۴۰۰ساله دارد، سه‌روزه،  هفته، چهلم و سالگرد نداریم؛ دیگر هر کسی اینها را اجرا می‌کند خودش می‌داند. آقایان اهل‌تشیع اگر اینها را دارند میل خودشان است و مبارک است؛ اما  ما نداریم. چرا نداریم؟ «لِأنّهُ لَم یَکُن فی عَهدِ النّبی والخلفاء الراشده والصحابة والتابعین» چون سه‌روزه و هفته و چهلم و سالگرد در زمان پیامبر اسلام (ص) و خلفای راشدین و اصحاب و تابعین رسم نبوده است.

و ما هم وظیفه داریم به مسلمانان بگوییم که اهل‌سنت بعضی خصلت‌ها را وارد دین نکنند و بعضی خصلت‌های خوب را، تقویت کنیم که هم به نفع دین و هم دنیای ماست چرا که اگر در این عصر بخواهیم به مردم غذا بدهیم باید حداقل در هر تعزیه ۲۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان هزینه کنیم؛ لذا علمای ما تا امروز بعضی کارها را منع کرده‌اند و ما هم در حد توان خود بعضی بدعت‌ها را کنار گذاشته‌ایم امید که از دین و فقه و شریعت و ملتمان دفاع کنیم به شیوه‌ای که خدای بزرگ راضی و پیامبر عزیز (ص) خوشحال و به نفع دین و دنیای ما باشد.  ان‌شاءالله 

والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته

این مطلب را به اشتراک بگذارید

نوشتن دیدگاه

نام

تصویر امنیتی جدید